In Vlaanderen heeft Jean-Marie Dedecker er zich wel voorstander van getoond. Dedecker staat aan het hoofd van een VB light, een partij die aan (kleine) personencultus doet (Dedecker houdt zelf alle touwtjes in handen binnen de partij), en steeds meer mensen losweekt van het Vlaams Belang. Dat gaat niet alleen over VB-mandatarissen en andere partijleden, het gaat ook over kiezers. Als we de peilingen mogen geloven is Dedecker goed voor ongeveer 10 % van de stemmen in Vlaanderen, die hij vooral haalt van het VB-kiezerspotentieel.
Daarbij schuwt de rechtse libertariër (of moet ik ultraliberaal zeggen?) Dedecker de volksmisleiding niet. Hij laat aan iedereen weten dat hij stemmen wil afsnoepen van het VB, maar tegelijkertijd creëert hij een partij die steeds meer naar rechts afglijdt. Lijst Dedecker lijkt er ook veel aan te willen doen om het VB in de grootstad Antwerpen vrijspel te geven. Dat deed de lijst eerst door voormalig VB-coryfee Jurgen Verstrepen aan te trekken, nu heeft Dedecker ook het idee gecreëerd dat het er binnen VB Antwerpen nog niet zo rechts aan toe gaat als iedereen wel denkt.
In een interview dat in de Gazet van Antwerpen, van maandag 19/11/'07, verscheen liet Dedecker het volgende weten over het Vlaams Belang: “Na de verkiezingen is er niet meer gepraat over samenwerking. Er is daar een machtsstrijd aan de gang tussen de fundi's - Van Hecke en Mata Hari Morel- en de gematigden - Dewinter en Annemans. Als gevolg daarvan lopen veel van hun mensen naar ons over.” Dat Dedecker zomaar Dewinter bij de gematigden binnen het VB indeelt, daar kunnen we ons toch wel ernstige vragen bij stellen. Domheid of sluwe tactiek, wie zal het zeggen?
In datzelfde interview liet Dedecker al weten dat hij graag nieuwe parlementsverkiezingen ziet plaatsvinden: “Mocht men er toch niet uit geraken dan vind ik dat we opnieuw naar de stembus moeten. En geen samenvallende verkiezingen aub. De Vlaamse moeten gescheiden blijven van de federale. Gescheiden verkiezingen breken de almacht van de regeringen. Kijk naar Duitsland of naar Zwitserland, daar marcheert dat systeem perfect.”
Maar Duitsland en Zwitserland zijn niet voor niets landen waar rechts de wind in de zeilen heeft. In Duitsland regeert men conservatief en palmen neo-nazis bijna evenveel de straten in als in Rusland. In oktober hebben de parlementsverkiezingen in Zwitserland de overwinning opgeleverd voor de extreemrechtse Volkspartij (SVP). Die partij, geleid door Christoph Blocher, groeide van 26,7 procent in 2003 naar 28,8 procent. Ze werd en bleef hiermee de grootste partij. Een parallel met Vlaanderen kan getrokken worden. In alle landen van het Europese continent zijn massamedia, en in het bijzonder de televisie, erg invloedrijk geworden. De commercialisering van het medialandschap heeft de manipulatie van de publieke opinie in een stroomversneling gebracht. We leven in een informatiesamenleving, maar ook steeds meer in een desinformatiemaatschappij. Democratie wordt uitgehold door de grotere greep van massamedia op het informatielandschap, wat overblijft is schijndemocratie of ook wel televisiedemocratie genoemd.
In Groot-Britannië, niet alleen het land van de BBC maar ook van de tabloids en de commerciële televisiestations, is de leiding van het land in handen van good old new Labour, met aan het hoofd van de regering Gordon Brown, een light versie van Tony Blair. Televisiereclame is er zelfs zo trendy geworden dat een nieuw satellietnetwerk, het Advert Channel, begonnen is met de reclamefilmpjes 24 uur op 24 uit te zenden.
In Frankrijk blijft de rechtse populist Sarkozy een bij een groot deel van de Fransen enorm populaire president, en zit het voormalig linkse dagblad Libération niet voor niets in slechte financiële papieren. De concurrentie van het internet voor linkse informatiewinning is groot. In Duitsland zijn de sociaal-democraten rechtser dan in België en hebben ze niet eens de touwtjes van het land in handen. Nee, die houdt de conservatieve Angela Merkel van de regerende christen-democraten stevig vast.
In Rusland zijn de parlementsverkiezingen van vandaag vergelijkbaar met Bolsjevistisch machtsmisbruik. Er is nauwelijks ruimte voor oppositiebewegingen. “Om toch maar zeker te zijn dat er in het parlement geen echte oppositie komt, heeft het Kremlin de kieswet zo gewijzigd dat alleen bevriende en schijnopposanten aan bod kunnen komen. Voor zijn eigen opvolging – grondwettelijk gezien kan hij dat zelf niet zijn – heeft de meester van het Kremlin ook al iets gesofisticeerd uitgewerkt.”, laat Freddy De Pauw in het meest recente nummer van Uitpers weten.
Poetin creëert zelfs eigen "oppositiebewegingen". De Communisten vormen de belangrijkste oppositiekracht, maar hebben vooral een "patriottisch programma". Als men communisme in Rusland aan vaderlandsliefde koppelt, hoeft men er nochtans niet verwonderd over te zijn dat men ruim het onderspit delft bij verkiezingen. Als de Russische Communistische partij vandaag 8% van de kiesgerechtigden kan overtuigen om naar de stembus te trekken, dan zal het blij mogen zijn want de opkomst zal sowieso laag zijn.
Volgens De Pauw zijn die Communisten “al blij dat ze enkele lokale machtsbasissen kunnen behouden” en voeren ze nauwelijks oppositie op nationaal vlak. “De beweging van Gasparov krijgt veel aandacht in de westerse media. Maar in de Russische Federatie zelf is de invloed ervan zeer beperkt.”, schrijft De Pauw ook. In de beweging zitten "nationaal-bolsjevieken" en ultraliberalen die de lof zingen van wijlen de Chileense dictator Pinochet. “Die beweging bestaat voor een groot deel bij de gratie van de westerse media, de Russische negeren hen.”
Poetin heeft de kieswet zo veranderd dat bijna geen enkele oppositiepartij aan de verkiezingen kan deelnemen. Hij benoemde ook onverwacht een voor het publiek onbekende functionaris, Viktor Zoebkov, tot premier en waarschijnlijk kandidaat bij de presidentsverkiezingen. Poetin leidt nu de lijst van "Rusland Eén" bij de parlementsverkiezingen. De Pauw: “Na Zoebkovs verkiezing tot president kan hij zelf weer premier worden, zoals hij dat ook al enkele maanden was onder Jeltsin. Dan kan de grondwet wel even aangepast worden om de premier meer bevoegdheden te geven. Of, Zoebkov kan na een tijdje aftreden waarna de premier, Poetin dus, volgens de grondwettelijke regels weer president wordt.”
