Hoe communalisten in Noorwegen het bekijken...

Libertair municipalisme is niet louter een tactiek of strategie, om nog maar te zwijgen van één of andere vorm van "Realpolitik". Het is een ontwikkelingsmatige benadering die de evolutie van de mensheid naar meer vrijheid, samenwerking en zelfbewustzijn zou kunnen bevorderen. Als dusdanig probeert het de maatschappij te begrijpen in termen van haar sociale en historische potentialiteiten voor menselijke emancipatie.

Met het dialectisch naturalisme beschikken we over een filosofie die ons libertair municipalistisch activisme zou moeten inspireren. Het kan ons niet alleen helpen natuurlijke fenomenen te begrijpen; het kan ons ook helpen te begrijpen en te verklaren hoe de sociale historische evolutie ons geleid heeft tot de hedendaagse situatie. Maar waarschijnlijk het belangrijkste is dat een dialectisch begrip noodzakelijk is als we op het spoor willen komen van de potentialiteiten voor vrijheid die verborgen liggen in onze gemeenschappen.

In dit opzicht zouden de libertaire municipalisten hun politieke benadering moeten proberen in te passen in de specifieke tradities en mogelijkheden van hun gemeenschap. Hoewel het mogelijk is dat mensen in sommige delen van de wereld meer open staan voor het libertair municipalisme dan anderen, behoort de directe (face-to-face) democratie niet tot enige specifieke regio op deze aardbol; het maakt deel uit van onze gemeenschappelijke erfenis als menselijke wezens. Vanuit ons perspectief probeert het libertair municipalisme de universele potentialiteit van vrijheid en gelijkheid te actualiseren.

Dat we onze politiek willen baseren op de tradities van de lokale gemeenschappen betekent geenszins dat we ons inlaten met nationalisme. Boven alles zijn we internationalisten en houden we vast aan het ideaal van een verbonden mensheid. Dat moet ook het geval zijn bij de anti-imperialistische strijd: hoewel we onderdrukte volkeren steunen in hun strijd tegen het imperialisme, betekent dit niet dat onze steun ook uitgaat naar de opbouw van hun eigen onderdrukkende instellingen. Te dikwijls in het verleden heeft de ’nationale bevrijding’ het zicht onttrokken op de ’sociale bevrijding’.

Dit komt uit een open brief uit de jaren '90 van Noorse sociale ecologisten. De gehele brief (in het Nederlands) vind je hier.