Zaterdag is er het belangrijkste links-libertaire evenement van het jaar in België. De @lternatieve boekenbeurs in Gent trekt al jaren zonder problemen meer dan honderden duidelijk geïnteresseerde bezoekers, en ik verwacht niet dat het dit jaar anders zal zijn.
Voor wie deze beurs nog nooit bezocht heeft is ze meer dan aan te raden, of men er nu libertaire opvattingen op nahoudt of niet. Men vindt er literatuur in vele talen en hoeveelheden, sprekers laten tijdens infosessies weten wat er momenteel allemaal leeft in de libertaire kringen van Europa.
Toch moeten we eerlijk blijven : de anti-autoritaire beweging blijft enorm klein, de doelstellingen ervan zijn regelmatig vaag en de onenigheden tussen de groepen en individuen die er deel van uitmaken blijven. Een heterogeniteit is er aan inherent geworden die zijn voordelen heeft (ik zou het immers ook rijke diversiteit kunnen noemen), maar heeft vooral tot gevolg gehad dat de beweging klein bleef, voor buitenstaanders leek de beweging immers te vaak op een zootje al te ongeregeld dat moeilijk begrijpbaar was. En veel van diegenen die er deel van hebben uitgemaakt zijn of waren de marge meer dan beu. Een aantal van hen heeft de beweging ontgoocheld verlaten of is nog nauwelijks actief met de ideeën ervan bezig.
Ooit was deze beweging veel groter, lag ze mee aan de basis van revoluties (bijvoorbeeld in Spanje, 1936!) en sprak ze veel arbeiders en armen aan. Maar die tijden zijn lang vervlogen. Is dit een pleidooi voor een terugkeer naar toen? Zeker niet, als het al zou kunnen om de klok van de tijd terug te draaien dan nog kunnen we niet om het feit heen dat interessante revoluties waar anti-autoritaire mensen aan mee hebben gewerkt uiteindelijk in mislukkingen zijn uitgemond, of het nu om de bureaucratisering van de Sovjetunie of de lange dictatuur in Spanje gaat... anarchisten (Makhnovisten, syndicalisten en anderen) hebben niet hun stempel kunnen blijven drukken op hun tijd.
Als voorbereiding voor dit evenement en de discussies die er zullen plaatsvinden stel ik dan ook aan allen voor om de volgende tekst te lezen : The Ghost of Anarcho-Syndicalism van Murray Bookchin. Nee, er is nog geen vertaling in het Nederlands. Maar in een multicultureler wordend België is het Engels niet alleen een belangrijker wordende taal, het is sowieso ook de taal die ons momenteel het beste in staat stelt om onze strijd te internationaliseren, vermits ze ons toelaat om met gelijkgezinden van over de hele wereld te communiceren.
Er vindt zaterdag in Gent om 17u een panelgesprek plaats met mensen van Worker's Solidarity Movement (Ierland), SAC (Zweedse anarchistische vakbond, o.v.) en CNT-AIT Lille over anarchisme en syndicale strijd. De door mij voorgestelde tekst om te lezen dateert uit 1992 maar blijft actueel, en niet alleen omdat hij zopas in het Fins vertaald werd. Het is de beste kritische tekst die ik ken om de geschiedenis van het anarcho-syndicalisme te proberen begrijpen als libertair iemand. Hoe de syndicale strijd vandaag door anarchisten gevoerd wordt zal duidelijker worden tijdens het panelgesprek.
The Ghost of Anarcho-Syndicalism is hier te vinden.
